Slapen moet lukken anders herstel ik niet

‘Wat gaat er beter?’ vraag ik vaak als eerste in een coach gesprek. Ik weet niet eens of ik haar die vraag tijdens het vierde gesprek ook weer stelde, maar ze vertelde me wat er beter ging. Ze sliep veel beter sinds ons laatste gesprek, ondanks de superwarme dagen.

Aan het begin van het vorige, het derde, gesprek had ze juist gemeld dat het slecht ging. Ze was erachter gekomen, in overleg met haar partner, wat haar dwars zat: Ze was bang dat ze niet kon slapen. Deze gedachte hield haar wakker: ‘Slapen moet lukken, anders herstel ik niet.’

Moeten

Maar slaap kun je niet afdwingen. Hoe meer je vindt dat je moet slapen, hoe minder de slaap komt. Hoe luider je jezelf toespreekt, hoe machtelozer je je voelt, hoe wakkerder je hoofd.

We bekeken welke gedachte deze opvatting kon doorbreken. Dat werd: ‘Ik ben dankbaar voor elk moment dat ik lig.’

Problemen met slapen hangen vaak samen met te weinig rust overdag. We onderzochten hoe ze overdag aan haar rust toekwam. Het bleek dat ze gelooft: ‘Ik kan niet genoeg voor mezelf zorgen als ik voor mijn kinderen zorg.’ Die gedachte zorgde ervoor dat ze vaak frustratie voelde als ze met haar kinderen optrok. Want ze mòet voor zichzelf zorgen en dat kàn niet als de kinderen er zijn.

Die frustratie alleen al putte haar uit. En ze had al zo weinig energie.

Nieuwe gedachte

We bedachten een helpende overtuiging die hier dwars tegenin ging: ‘Ik kan voor mezelf zorgen terwijl ik met de kinderen ben.’ Ik liet haar een verbindingsproces van Live The Connection doen op deze nieuwe overtuiging en op ‘Ik ben dankbaar voor elk moment dat ik lig’.

Het effect van zo’n verbindingsproces is dat het onderbewuste bewijzen gaat zoeken voor deze nieuwe gedachten. Het levert een wijziging van perspectief op terwijl de werkelijkheid misschien niks verandert. En je hoeft er niet hard voor te werken of je best te doen. Dat scheelt veel energie.

Rust

Ik weet van mezelf dat ik vaak uitstekend tot rust kon komen terwijl ik met de kinderen was. Door ze mee te nemen naar een zwembad of speeltuin waar ik kon lummelen terwijl zij speelden. Door ze een complimentje te geven als ze rustig hadden gespeeld op een moment dat ik dat nodig had. Door om hulp te vragen aan mijn moeder of een tante als ik even wilde slapen. Dat wist ik ook niet in één keer hoor. Pas na een periode van machteloosheid, slapeloze nachten en een tweede burn-out kwam ik erachter hoe het werkt. Inmiddels kan ik me niet meer voorstellen dat die gedachte ‘Ik kan niet genoeg voor mezelf zorgen als ik voor mijn kinderen zorg’ waar zou moeten zijn. Die eigen ervaring maakte dat ik stellig haar overtuiging kon helpen veranderen.

Maar ja. Je moet altijd maar afwachten hoe het uitpakt. The proof of the pudding is in the eating. Misschien is er nog wel meer wat haar tegenwerkt in haar nachtrust.