Weerklank vinden als drijfveer
Tijdens de stille schrijfretraite in augustus (bij Geertje Couwenbergh) is er de mogelijkheid om mee te doen met de Lauden, Eucharistie en Vespers in de kapel. Minstens één keer per dag sluit ik aan. De structuur van zo’n bijeenkomst heeft altijd dezelfde basis. Ik merk hoe me dat kalm maakt. De monniken zingen rustige psalmen en liederen. Je kunt in antwoord op hun gezang meezingen. Hun zang klinkt intimiderend goed in de kapel.
Zingen
Wat zou het fijn zijn om hier in mijn eentje te gaan zingen! Maar stel je voor dat iemand het hoort. Stel ik sta in te zingen. Dat klinkt vreselijk. Stel ik zing zonder in te zingen. Dat klinkt ook vreselijk. Nee, leuk zal het niet zijn. Maar ik wil het toch. Dus ga ik bij de receptie van het klooster op een papiertje vragen of het mag. En het mag.
Ik loop de kapel in. Ik kijk behoedzaam rond of er echt niemand is. Niemand die me kan horen. Voorzichtig maak ik klanken. Proberend, luisterend, tastend. Alles komt tien keer zo sterk en helder terug. Ik heb geen bladmuziek bij me. Ik zing klanken, ritmes en melodieën die bij me opkomen. Dat is leuk! Ik verbaas me over wat ik hoor. Het lijkt of de kerk met en door me communiceert. Me uitnodigt meer te geven. Het voelt kwetsbaar en open. Ik huil terwijl ik zing. Ik hoor hoe de klank daardoor verandert. Ik dol terwijl ik zing. Ik doe maar wat en volg de klanken, ritmes en melodieën die met me praten, me aanraken en uitnodigen te verdwijnen in de trillingen en klanken. Eén klankverrukking. Hoog! Lukt makkelijk. Laag! Lekker sterk. Intens. Zacht. Trillers. Melodieën die ik ken. Melodieën die ik niet ken.
Ik kan tevoorschijn komen in het zingen omdat het stil is. Geen oordelen, geen bezwaren of mentaal gedoe. Het voelt als vliegen in het voelen van wat er is en daar expressie aan geven om dan weer te voelen wat dat zegt en daar weer op te reageren. Er ontstaat een woordeloos gesprek van klank. De ene melodielijn reageert op de andere. De volgende klank is een reactie op wat opklinkt uit de kerk. Perfectie is een illusie, alleen zeggingskracht is zinvol.
Drijfveer
Mijn centrale drijfveer is dat ik weerklank wil vinden bij mensen om hun gedrag te beïnvloeden. Om ze lichter te laten leven. Zingen is een handig talent om deze drijfveer vorm te geven. Schrijven ook. Tijdens het schrijven van deze tekst ervaar ik nog een keer wat ik toen beleefde. Schrijven als het vermogen om twee keer te leven.
Hoe zit dat met jouw talenten en drijfveren? Kun je ze vrijuit leven of loop je, net als ik, soms vast in je twijfels, oordelen en perfectionisme?
Ken je je drijfveren? Via een Motivatieanalyse® kun je ze ontdekken.
