Doorhollen of opladen

Ze zag er verwilderd uit toen ze binnen kwam. ‘Hoe krijg ik het voor elkaar?’ vroeg ze me. ‘Ik moet nog zoveel doen, en nu wil mijn leidinggevende ook nog dat ik dit project afmaak in minder dan geen tijd. En dat terwijl ik examen moet doen voor die opleiding. Het leek me zo leuk toen ik eraan begon, maar mijn hoofd loopt om.’

Ze verlangde naar rust. Maar nog even doorzetten, want …..

En zo holt ze maar door.

Ze lijkt nooit aan te komen waar ze wil zijn.

Rust

Ik gun haar meer rust. Ik gun haar dat ze dagelijks rust ervaart. Die rust komt niet vanzelf. Het is nodig dat ze daar voor stil gaat staan. Of liever nog: stil gaat zitten. Regelmatig.

Dan kan ze er achter komen dat ze er is, op de plek waar ze rust, op dat moment. Dan kan ze ervaren dat ze in haar leven de hoofdrol speelt en dat ze er voor kan kiezen daar aan voorbij te hollen of de de tijd te nemen om tot zich door te laten dringen wat een ongelooflijk geschenk dit is, dat ze er is, dat ze leeft.

Inspiratie

Dan kan ze makkelijker los laten en over laten aan dat grotere geheel waar ze een klein onderdeel van is. En kan er een opening ontstaan naar inspiratie vanuit dat grotere geheel om vanuit kalmte te doen wat ze te doen heeft.

Hoe zit het met jou? Verlang je ook naar rust en leven vanuit meer kalmte? Hoe zou het zijn als je een afspraak met jezelf maakt om tijd te nemen voor jezelf? Tijd waarin je oefent om los te laten en te ontdekken wie je bent als je alles regelmatig los laat.

Misschien dat je dan opnieuw iets kostbaars ontdekt waar je je aan kan overgeven zodat je het aan je en door je heen kan laten gebeuren in plaats van dat je er zo hard voor werkt.

(Het blijkt gezond voor je hersenen; mediterenden hebben minder kans op dementie en ze blijven helder tot op hoge leeftijd.)