Kun je groeien door een burn-out?
‘Ik noem het liever geen burn-out, dat klinkt alsof er niks overblijft. Ik noem het mijn wake up call.’ Ze kijkt er vrolijk bij. Een ranke vrouw van 35 in het zwart.
Sinds ze acht was wilde ze arts worden. En dat is haar gelukt. Vanessa is KNO-arts en werkt al jaren in een ziekenhuis. Met plezier.
Met nachtdiensten. Altijd paraat voor noodgevallen. Met cliëntgesprekken van slechts tien minuten. Met altijd de zorg om fouten te maken bij operaties.
Maar ze houdt vol. Tot het 837-ste tienminutengesprekje. Een vrouw met een chronische bijholte ontsteking. In plaats van over de ontsteking hoort Vanessa hoe ze zwoegt om met haar vier kinderen, haar hoge hypotheek, haar drukbezette man en haar eigen zware baan te overleven.
Ze had verzucht: ‘Ik zou zo graag willen dat ik een toverstokje had om je probleem op te lossen.’ Na dat 837-ste gesprek was ze weggelopen om nooit meer terug te komen.
Vanessa stortte in een burn-out. Haar leven zoals ze het kende was voorbij.
• Wie was ze, nu ze geen arts meer was?
• Hoe moest het gezin financieel overleven?
• Wat moest ze nu gaan doen?
Zulke existentiële ellende zou ze niemand toewensen.
Ze kwam erachter dat ze haar werk met veel angst had gedaan. Angst om fouten te maken, angst om haar patiënten schade te berokkenen en te kort te schieten.
Ze kon zichzelf niet langer voor de gek houden. Ze wilde mensen echt genezen en niet alleen een neusspray voorschrijven.
Ze leerde haar angsten los te laten. Vanessa herrees.
En zo kwam ik haar tegen bij een opleiding in EFT, Emotional Freedom Technique. Ze gebruikt dit om mensen van een negatief zelfbeeld af te helpen. Ze wil ze coachen naar zelfacceptatie. Van daaruit kunnen mensen kiezen voor hun eigen verlangens zodat ze werkelijk gaan floreren.
Dat geeft haar nou echt voldoening.
Wat er veranderd is in haar leven?
De gesprekken met haar man zijn opener en kwetsbaarder dan vroeger. Ze doet meer dingen die ze leuk vindt. En ze draagt bij op een manier die ze echt zinvol vindt.
Vanessa:
‘Als je het toch een burn-out noemt zie ik het als een cadeautje uit de hemel.’
